ORMANDA BİR MÜNZEVİ
Kimimiz sokak hayvanı, kimimiz dostlarımız, kızımız, oğlumuz, tekir, sarman, pamuk diye adlandırırız… Asyalı, Avrupalı, Afrikalı, siyah, beyaz, sarıışın, renkli gözlü derken aslında bizlerden farkları sadece konuşamamalarıdır. Ama hisleri, duyguları ve dostlukları bizlerden daha saftır. Onlarda menfaat yoktur, koşulsuz severler, sorgulamazlar.
Seveni olduğu kadar, hoşlanmayanı da var diyemiyorum, çünkü kimseye zararları yok, yaklaşmasını bilirseniz. Onların saldırganlıkları içgüdüsel olarak tehdit algılamalarından kaynaklanıyor. Kimi zaman yine insanlar tarafından kötü bir muameleye maruz kaldıkları için aynı olgu ile karşılaşınca verdikleri tepkiyi saldırı olarak kabul ediyoruz.
Oysaki onların bu davranışı biz insanların trafikte araçtan inip camları tekmeleyerek, yumruk yumruğa kavgalarımızın yanınıda çok masum kalıyor.
Country Life da sessiz çoğunluğun sesi olmaya çalışan, onların dilinden iyi anlayan, yıllarca Göktürk’te yaşayıp 5 yıl önce Çatalca’da bir arazi alarak çok sevdiği sokak hayvanları ile yaşamaya, hayatının kalanını onlara annelik yapmaya adamış Semra Lenger ile şöyleşi yaptı, sorunlarını konuştu.
Sizi kısaca tanıyalım bize yaşam öykünüzü anlatır mısınız?
Göktürk’te ayak sağlığı merkezim vardı. Sağlık sorunlarından dolayı kapatmak zorunda kaldım. Daha sonra Göktürk’te bir köpeğin başına gelen talihsiz bir olay yüzünden sokak köpekleri ile daha çok iç içe olmaya başladım. Ya yolun kenarında yaralı buldum ya da yavruyken ormanda buldum. Hadi bir tane iki tane üç tane derken sayım oldu 45. Buradaki çiftliği oluşturmadan önce Göktürk’te ormanda küçük bir yer kiraladım ve sokakta baktığım 45 köpeği buraya topladım. Yeşil bir ATV’m vardı Göktürk halkı bilir. 45 köpekle başladım ancak her geçen gün bu sayı biraz daha arttı. Çünkü insanın böyle kendi yeri olunca duyarsız kalamıyor. Aslında bu iş ne biliyor musunuz; denizden deniz yıldızı çıkartmak gibi… Sayı çok fazla ama gördüğünü elinin uzanabildiğini kurtarmak istiyorsun. Sonra hayatımda bazı dengeler yer değiştirince bir anda radikal bir karar alıp sadece köpeklerle yaşamak üzere Çatalca’da eşimin desteği ile bu araziyi aldım ve içine evimi yaptım. Şubat 2018’de buraya geldim. Burada ormanda 2 yıl elektriksiz yaşadım. Su hala yok haftafa 6 ton tankerle su geliyor. Köyden Zülküf Amca getiriyor paramla alıyorum. Burada bana bedava gelen hiçbir şey yok her şeyi kendi imkanlarımla yapıyorum. Sadece ve sadece Göktürk’ten tanıdığım Radikal Elektronik sahibi Sarp Yelkencioğlu çok değerli bir insandır ailece 2 yıldır o bana destek oluyor ve ona buradan teşekkür ediyorum. Her hafta bana 700 kilo tavuk kemiğ ve kuru mama getiriyor çünkü biliyorlar ben bu işi canı gönülden yapıyorum.
Peki çiftlikte bir gününüz nasıl geçiyor?
Sabah kalkıyorum. İlk önce bütün köpeklerimi gözden geçiriyorum. Çünkü çok köpek yaşayan yerlerde kavga muhakkak oluyor ama onları ses tonumla çok güzel idare etmeyi öğrendim. Ardından mıntıka temizliğine başlıyorum. Günde 11 teneke gübre temizliyorum. Sabah ve akşam olmak üzere 23 adet su kabını her gün tazeliyorum. Çünkü yazın su daha çok tüketiliyor ve toz oluyor. Kirli ve tozlu su içsinler istemiyorum. Akşam beslenme sonrası 5 ile 8 arası yine rutin kontrollerini yaptıktan sonra çocuklar diyorum birbirinize iyi davranın biraz uyuyacağım diyorum ve eve girip üstümü başımı temizledikten sonra uyuyorum. Gece tabii ki ormanın içinde yaşadığım için etrafımda domuzlar, çakallar, tilkiler dolaşıyor. Gece 12’de benim sürü başlıyor havlamaya. Deliksiz uyku uyumayı özledim ama tabi bunlar benim kendi tercihim. Allah’a çok tevekkül ettim burada. İsyanlarım oldu olmadı değil ama ağladıktan sonra, isyanlardan sonra bahçeye çıkıp köpeklerimin beni sanki aylarca görmemiş gibi üzerime atlayıp kuyruk sallamalarını görünce, “hayır Semra sen doğru bir şey yapıyorsun” deyip kendimi motive ederek devam ediyorum, devam da edeceğim…
Yaralanmalar oluyor mu? Şu an kaç can dostuna bakıyorsunuz?
Evet dürüst davranıyorum ufak tefek yaralanmalar oluyor. Her dakka tabii ki veterinere götürme imkanım yok. Çünkü araba sıkıntım var burada ama artık 15 yıldır bunlarla ilgilendiğim için ona göre ilaçlarım var. Kendim de eski medikalci olduğum için ne yapmam gerektiğini biliyorum basit yaralarda. Çok acil bir durum da olmuyor çünkü ben 24 saat başlarındayım bir de köpeklerimi gruplara göre ayırdım. Sakin olanlar bir arada duruyor. Zaten birçoğu kardeş, birlikte büyüdüler. 88 köpeğim var 27 kedim var onlar ayrı yerde. 88 köpeğimin içinde 14 tanesine 5 yıldır elimi dahi dediremedim kendim büyüttüğüm halde. Çünkü onun ırkı öyle sadece gelir kuyruk sallar, yemeğini yer ama sevmek istediğim zaman kaçar. Onları kendi haline bırakıyorum. Kendi içlerinde gruplaşmalar oluyor. Köpeklerimi hiç bağlamıyorum hepsi serbest kapalı alan içinde…
ü
Köpekler tavır ve davranışımızla ne düşündüğümüzü biliyorlar mı?
Köpeğe yaklaşmayı bilirseniz kimseyi ısırmaz ama siz onlardan korktuğunuz için onlar hissediyor ve sizin onlara saldıracakmış gibi görüp sizden kendilerini korumaya çalışıyorlar. Köpeklerde bu duygu var.
Göktürk’te sık rastladığımız ısırma vakaları için neler düşünüyorsunuz?
Göktürk’te doğrudur ısırma vakaları oldu ama neden şöyle anlatayım. Köpeği görüyor uzaktan ben buna defalarca kez şahit oldum. Yanında çocuğu varsa çocuğunu böyle bir hışımla hızlıca kendine çekiyor, aman diyor köpek ısırır diyor köpeğe el kol hareketi yapıyor. Ya çantasını sallıyor ya ayağını yere vuruyor köpek bunu bir tehdit olarak algılıyor. Ayrıca buraya not düşmek lazım insanlar korktukları zaman kortizol hormonu salgılar ve köpekler bu kokuyu tehdit olarak algılar. Korkan kişi veya o hareketleri yapan kişi arkasını dönüp koşmaya başlayınca olay bitiyor. Çünkü köpek onu av olarak görüyor ve gidip ısırıyor. Benim tavsiyem oldukları yerde kalacaklar ya da köpek orada yatıyorsa hiç göz teması kurmayacaklar ve yanından geçecekler. Mesela bisikletlilere saldırdıkları söyleniyor hayır efendim ben bunu kabul etmiyorum. Muhakkak ki arkasında kötü bir hikayesi vardır. Yani bence insanlarımız sevmeyi denemeli.
Buradaki yaşamınızı nasıl tanımlarsınız?
Burada sakin, organik bir hayat yaşıyorum.
İhtiyaçlarınızı köyden mi karşılıyorsunuz?
Hayır, 3 haftada bir evden çıkıyorum. Her şeyimi toplu alıyorum çünkü mesafe uzak.
Çevrenizde sizden rahatsız olan var mı?
Tam tersi bölgeden hiç kimse benden rahatsız değil çünkü köydeki insanlara da yardım ediyorum. Açıkçası kimseyle de muhatap değilim benden de biraz çekiniyorlar çünkü anlam veremediler. 2 sene burada elektriksiz ormanın içinde yaşamam. Ajan olduğumdan istihbaratçı olduğumdan şüphelendiler.:)
Yerel yöneticilerden destek veren var mı?
Bu mıntıka Çatalca Belediyesi’ne bağlı. Maalesef belediyeden herhangi bir destek yok. Belediye’nin bu yerin varlığından bile haberleri yok. Çok samimi söylüyorum ne bir bağışçım var ne para alıyorum ne başka bir şey dediğim gibi. Bu iş tamamen vicdan. Benim Göktürk’te ofisim varken Çeşmebaşı’nda Hacıosman Camii Emirtaş evlerinin arkasındaki ormanlık alanda bir köpeğe tecavüz edildi. O köpekle çok uğraştım ondan sonra daha çok sokak köpeğiyle ilgilenmeye başladım. Bu olay benim için bir dönüm noktası oldu aslında. Bu işin içine girdikten sonra da işte ben bunu 5 köpekle sınırlandırayım diye bir şey olamaz. Mesela ailemde bana halen karşı çünkü hayatını heba ettin diyorlar. Ben babamı hiç görmedim 7 aylıkken ölmüş. Hayatımda size en dürüst duygularımla söylüyorum hep bir sevgi boşluğu vardı. Ben de bu boşluğu köpeklerimle doldurdum. Aileme ben öldükten sonra köpeklerimi sakın ortada bırakmayın derim. Ben Allaha şöyle dua ediyorum: ben ölmeden köpeklerim ölsün. Belki bencilce gelebilir ama 88 köpek kim bakar?
Bir annesiniz ve oğlunuz var. Oğlunuzun desteğini alıyor musunuz, size yaklaşımı nasıl?
Oğlum ilk başta çok hoşlanmadı hatta bana şu suçlamayı bile yaptı: Beni köpeklere tercih mi ediyorsun? Biz anne baba ayrı bir çiftiz. Oğlum 9 yaşındayken ayrıldık. Anne dedi köpekleri seçtin ama o zaman küçüktü algılayamadı, anlayamadı beni çünkü ben köpeklere tesadüfen başladım ama sonradan köpekler benim ruhuma çok iyi geldi benim yaralarımı da sardı. Oğluma defalarca kez bunu anlatmaya çalıştım, sonunda anladı da. Böyle bir tercih yapmadım sen benim için her zaman birinci sıradasın, sen benim kalbimsin.
–Göktürk’ten Radikal Elektronik sahibi Sarp YELKENCİOĞLU, 2 yıldır o bana destek oluyor ve ona buradan teşekkür ediyorum. Her hafta bana 700 kilo tavuk kemiğİ ve kuru mama getiriyor. Benim bu hizmeti gönülden karşılıksız yaptığımı biliyor.
–Köpeğe yaklaşmayı bilirseniz kimseyi ısırmaz ama siz onlardan korktuğunuz için onlar hissediyor ve sizin onlara saldıracakmış gibi görüp sizden kendilerini korumaya çalışıyorlar
. Deliksiz uyku uyumayı özledim ama tabii bunlar benim kendi tercihim. Allah’a çok tevekkül ettim burada
Bisikletlilere saldırdıkları söyleniyor hayır efendim ben bunu kabul etmiyorum. Muhakkak ki arkasında kötü bir hikayesi vardır. Yani bence insanlarımız sevmeyi denemeli. a
